Psychoterapia par i małżeństw - koło ratunkowe dla związków w opresji

Wraz z postępującym czasem, ludzka psychika ewoluuje. Co za tym idzie, zmienia się charakter naszych relacji – także z najbliższymi. Często powoduje to spadek satysfakcji z codziennego obcowania z partnerem. Tylko w 2020 roku GUS odnotował rozpad 51 tysięcy małżeństw. Przed podjęciem tak drastycznego kroku, warto jednak pochylić się nad problemami drążącymi relację i dać szansę licencjonowanemu terapeucie par.

Terapia małżeńska czy terapia dla par jest rodzajem psychoterapii, której celem jest pomoc dwóm osobom zaangażowanym w związek romantyczny. Z reguły zajmuje się tym specjalista z doświadczeniem w pracy z parami. Opierając się na swoim doświadczeniu, wspiera on partnerów w uzyskaniu wglądu w ich związek, rozwiązaniu potencjalnego konfliktu i uzyskaniu wyższego poziomu satysfakcji wypływającego ze wspólnego pożycia. 

Podjęcie terapii to często trudna i poważna decyzja w życiu dwojga ludzi. Jest ona też niekiedy okraszona sceptycyzmem spowodowanym niechęcią do dzielenia się prywatnymi sprawami z obcą osobą. Dlatego też postaramy się przybliżyć, jak wygląda przebieg takich sesji.

Pomimo istotnego wpływu orientacji teoretycznej terapeuty, można zauważyć wyraźną tendencję do pojawiania się poszczególnych elementów charakterystycznych dla terapii par. Są to:

1. Skupienie się na konkretnym, zidentyfikowanym wcześniej problemie (np. hazard, trudności w pożyciu seksualnym, chorobliwa zazdrość);
2. Dążenie terapeuty do wsparcia samego związku, a nie poszczególnych osób w niego zaangażowanych;
3. Zorientowanie na zmianę negatywnych zachowań na wczesnym etapie terapii;
4. Jasne i klarowne określenie celów, których terapia ma się tyczyć.

Działania te mają na celu zachowanie bezstronności w kierunku obojga partnerów, sukcesywne podejście do rozwiązywania konfliktów i stworzenie neutralnego gruntu, na którym wszystkie zaangażowane strony będą się czuły bezpiecznie. 

Pierwszym krokiem w podejściu do tego typu terapii jest odpowiedź na kilka standardowych pytań dotyczących historii relacji. Kluczowym jest też przeprowadzenie wywiadu rodzinnego z każdym z partnerów, jak również zaczerpnięcie informacji o tle kulturowym i wartościach, jakimi pacjenci się kierują. Wszystkie te dane mogą w razie potrzeby być użyte w ramach interwencji kryzysowej.

Następnym krokiem jest wskazanie problemu, który stanowić będzie przedmiot leczenia. Pozwala to na zaplanowanie struktury kolejnych sesji terapeutycznych.

Wchodząc w kolejną fazę, terapeuta pomaga pacjentom w uzyskaniu głębszego wglądu w dynamikę relacji. Ma to na celu zidentyfikowanie zachowań podtrzymujących problem. Dzięki temu, partnerzy są w stanie pojąć role, jakie przybierają w dysfunkcjonalnych interakcjach, a co za tym idzie – zmienić swoje postrzeganie zarówno związku, jak i siebie nawzajem.

Poza pracą w trakcie sesji, terapeuta par często prosi swoich podopiecznych o wykonanie prac domowych. Ma to na celu wzmocnienie zachowań wypracowanych na terapii i włączenie ich do codziennego życia.

Zwykle terapia jest zwieńczona, gdy podopieczni uzyskali wgląd we wzorce relacyjne, opracowali skuteczniejszą ekspresję emocjonalną i rozwinęli umiejętności wspierające ich zdolność do komunikowania się i rozwiązywania problemów na bieżąco.

Jeżeli wahasz się przed ostatecznym krokiem, jakim jest rozwód, psychoterapia par to doskonała alternatywa. Poradnictwo dla par może okazać się doskonałą metodą na dogłębne poznanie zarówno swoich przekonań względem romantycznych relacji, jak i partnera. Jest to odważny krok; sam proces może okazać się wyboisty, jednak możliwość wyleczenia starych ran i rozpoczęcie życia na nowych warunkach to perspektywa, która dla skonfliktowanych związków okazuje się odżywcza.